وقتی ازت یه سوال معقولی میپرسن لابد توقع یه جواب معقول دارن.

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است 
 ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است 
 گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری 
 دانی که رسیدن هنر گام زمان است 
 تو رهرو دیرینه ی سر منزل عشقی
 بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است 
 آبی که بر آسود زمینش بخورد زود 
 دریا شود آن رود که پیوسته روان است 
 باشد که یکی هم به نشانی بنشیند 
 بس تیر که در چله ی این کهنه کمان است 
 از روی تو دل کندنم آموخت زمانه 
 این دیده از آن روست که خونابه فشان است 
دردا و دریغا که در این بازی خونین 
 بازیچه ی ایام دل آدمیان است 
 دل بر گذر قافله ی لاله و گل داشت 
 این دشت که پامال سواران خزان است 
 روزی که بجنبد نفس باد بهاری 
 بینی که گل و سبزه کران تا به کران است 
 ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی 
 دردی ست درین سینه که همزاد جهان است 
 از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند 
 یارب چه قدر فاصله ی دست و زبان است 
خون می چکد از دیده در این کنج صبوری 
 این صبر که من می کنم افشردن جان است 
 از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود 
گنجی ست که اندر قدم راهروان است

وضعیت همه همینه ... نمیتونم بگم درست میشه، چون تاریخ ثابت کرده که نمیشه. اما زمان مرهمه. باید صبر کنی تا روی زخمت بسته بشه، اون وقته که میتونی برگردی عقب و به اتفاقاتی که افتاده بوده، یه لبخند تلخ بزنی و فقط به عنوان یه خاطره یا حس توی سیستم حافظه ات ذخیره اش کنی. پس فقط کمی استقامت بورز و صبر کن... 

کمکی میتونم بکنم ؟ یا حتی گاهی میشه فقط شنونده بود 

از این مدل دوست بودنی خوشم نمیاد

ولی هرچی هم فکر میکنم میبینم کاری از دستم بر نمیاد انگار

کاریش نمیشه کرد ..

سرتو به یه چی گرم کن ادم مشغول باشه کمتر میتونه غصه بخوره .. روتیناتو عوض کن که یه دفه مغزت حس کنه اون حجم غصه که اومده همه چیو عوض کرده کنارش کلا چیزیم ثابت نبوده که اون خیلی خاص باشه .. حواستو بده به طبیعت اونا خیلی ارامش بخشن حتی اگه بتونی پارکی چیزی برو یکم فکرت سبک میشه

شبیه همه آدم های دیگه!

+ان شاءالله حالتون خوب بشه..

خوب و بد می‌گذرد، نیست «اما»ی دگر :-|